29 Juni 2014

Sterk in het leven staanIedereen kent momenten in het leven dat je het even niet meer zien zitten. Deze momenten heb ik ook meegemaakt, getuige mijn vorig berichtje. Ik ben dankbaar voor de vele reacties die ik heb ontvangen. Het is altijd fijn dat mensen je in hun hart dragen! Dankjewel. Ondertussen heb ik energie kunnen ophalen bij de teams die ik begeleid en de mooie feedback na verschillende coachingstrajecten. Ook mijn vrienden, familie en collega's geven mij energie en liefde. Het overheersende gevoel is dankbaarheid. Dankbaar dat ik iets mag betekenen in deze mensen hun leven en dat ze tijd voor mij maken. Via een knuffel, een berichtje, een mail, een like, een bezoek, een gesprek, ...Uit een van deze gesprekken deelde iemand mij de volgende lessen om sterker in het leven te staan. Zaken die ik graag met jullie deel.Mensen die sterk staan in het leven:

verspillen geen tijd aan zelfmedelijden en stappen niet in de slachtofferrol. Ze houden zich niet bezig met vechten tegen de omstandigheden. Ze voelen zich geen slachtoffer van de omstandigheden. Wat doen ze wel: sterke mensen nemen hun eigen verantwoordelijkheid, stellen doelen die binnen hun eigen invloed liggen, ze durven in de spiegel te kijken en ze begrijpen dat het leven niet persé makkelijk of eerlijk hoeft te zijn.

geven hun kracht niet weg. Sterke mensen staan niet toe dat andere mensen controle of macht over hun hebben. Ze zeggen geen dingen als ?mijn baas zorgt ervoor dat ik mij slecht voel?. Wat doen ze wel: sterke mensen snappen dat zij zelf verantwoordelijk zijn voor hun gedachten en emoties. Een ander heeft alleen macht over jou als je hem dat geeft. Ze weten dat ze hun eigen gedachtes en emoties creëren.

zijn niet bang voor verandering. Wat doen ze wel: sterke mensen verwelkomen positieve verandering en ze zijn flexibel. Ze begrijpen dat verandering onvermijdelijk is en ze geloven in hun mogelijkheden om zich aan te passen.

verspillen geen energie aan dingen waar ze geen controle over hebben. Je hoort sterke mensen niet klagen over kwijtgeraakte bagage, files en dat soort dingen. Wat doen ze wel: ze focussen zich op datgene wat wel binnen hun invloed ligt. Het enige waar je invloed op hebt is de manier waarop je het benadert, hoe je erover denkt.

zijn niet constant bezig om het anderen naar de zin te maken of aardig gevonden te worden. Wat doen ze wel: ze zijn niet bang om nee te zeggen of voor zichzelf op te komen als dat nodig is. Ze stellen duidelijke grenzen. Ze streven er wel naar om aardig, vriendelijk en oprecht te zijn, maar kunnen het prima aan als mensen niet blij zijn met hun keuzes.

Ze zijn niet bang om risico?s te nemen. Wat doen ze wel: sterke mensen zijn niet roekeloos of ondoordacht maar nemen weloverwogen risico?s. Ze hebben moed, ze durven hun angst te overwinnen en door te gaan.

Ze blijven niet hangen in het verleden. Sterke mensen verspillen geen tijd aan gedachtes hoe het beter of anders had gekund. Wat doen ze wel: ze erkennen hun verleden en richten zich juist op wat ze van hun verleden hebben geleerd. Ze weten welke talenten en kwaliteiten ze hebben ontwikkeld dankzij hun verleden. En ze hebben vertrouwen in de toekomst.

Ze stoten zich niet 2x aan dezelfde steen. Sterke mensen doen niet steeds hetzelfde en verwachten toch een ander resultaat. Wat doen ze wel: sterke mensen voorkomen dat ze dezelfde fouten steeds weer opnieuw maken. Ze leren van hun fouten en maken vervolgens nieuwe keuzes.

Ze misgunnen anderen hun succes niet. Ze zijn niet jaloers of voelen zich niet bedreigd als andere mensen succes hebben of beter zijn dan zijzelf. Wat doen ze wel: sterke mensen vieren en waarderen het succes van anderen. Ze weten en erkennen dat succes komt door hard werken en toewijding en dat waarderen ze. En ze zijn zelf ook bereid om door toewijding hard te werken aan hun eigen succes.

Ze geven niet na de eerste keer op. Wat doen ze wel: Sterke mensen zien falen niet als reden om meteen op te geven. Ze mogen falen, ze zien falen alleen maar als feedback. Ze gebruiken hun falen als kans om te groeien en te verbeteren. Ze zijn bereid het net zo lang te proberen totdat het lukt.

Ze zijn niet bang om alleen te zijn. Wat doen ze wel: Sterke mensen kunnen goed tegen stilte en alleen zijn te zijn met hun gedachten. Ze genieten van hun eigen gezelschap en zijn niet afhankelijk van anderen voor geluk of vermaak. En ze gebruiken stiltes en alleen zijn om te reflecteren, te contempleren, te mediteren om zo tot nieuwe inzichten en ideeën te komen.

Ze hebben niet het gevoel dat de wereld hun iets verschuldigd is. Ze verwachten niet van de wereld of van anderen dat zij hun gelukkig maken. Wat doen ze wel: sterke mensen creëren hun eigen geluk. Ze houden van zichzelf en ze waarderen zichzelf en geloven en vertrouwen op hun potentie om te creëren en succes te hebben.

Ze verwachten niet onmiddellijk resultaat. Wat doen ze wel. Sterke mensen hebben geduld en geven hun inspanningen de tijd om te groeien en tot bloei te komen. Planten groeien niet door aan de blaadjes te trekken maar door de wortels water te geven. De natuur haast zich niet en toch wordt alles volbracht.

Als we hard genoeg hopen, dromen, geloven en werken zullen onze dromen en aspiraties uitkomen. Geef niet op! Trek je op aan mensen uit je omgeving die bovenstaande energie aan jou geven om je te inspireren, te motiveren en te groeien.Denk aan ze elke dag, elk moment, draag ze in je hart...Liefde en licht123?

uncategorized 123 angst baas coach coaching delen emoties geloof goed gunnen hart hoop inspiratie invloed kansen klagen knuffel kracht leven licht liefde moed moedig moeilijk pijn positief risico sterk succes verandering verantwoordelijk waarderen

Vagale Syncope Respoiraire Acidose

4 Juni 2014

"Vaak proberen mensen hun leven achterstevoren te leven: ze proberen meer dingen of meer geld te hebben, om meer te kunnen doen wat ze willen, zodat ze gelukkiger zouden zijn. Het werkt eigenlijk net andersom. Je moet eerst zijn wie je werkelijk bent, vervolgens doen wat je moet doen,om te hebben wat je wil."

-Marget Young-

Vagale Syncope Respoiraire AcidoseDat was de diagnose van de dokter nadat ik flauw ben gevallen op het werk twee weken geleden... na een lange werkweek en een lastige meeting zag ik sterretjes door mijn linkeroog. Ik dacht dat er vuiligheid ingekropen was en liep naar het toilet. Na een paar minuten mijn ogen te spoelen werd het nog waziger en begon ik tintelingen te voelen over mijn lijf. Onbewust begon ik te panikeren met mijn overleden vriend Adelain in mijn achterhoofd: het zou toch geen waar zijn dat ik ook op deze manier zou eindigen...?Ik moet naar huis was mijn eerste reactie.Verder dan de koffiecorner ben ik niet geraakt. Daar hebben collega's mij gelukkig opgevangen.10-20 seconden ben ik van de wereld geweest, kort maar het leek een eeuwigheid. Stel dat het gebeurde in de wagen. Ik mag er niet aan denken.Paniek en ontreddering alom, de EHBO mensen waren er snel bij en kalmeerde mij. Ik kon met moeite nadenken en sprak langzaam, mijn hoofd tintelde en mijn armen kreeg ik niet omhoog. Ik moest kalmeren, in en uit ademen, sloot mijn ogen en mediteerde. Ik werd rustig, mijn harstlag ging omlaag en na drie kwartier en een cola later kwam ik ietwat op krachten...Een kortsluiting van mijn nervus vagus (een zenuw met een directe link aan het hart, maag en hersenen) zei de arts door de plotselinge bloedrukval en interne hyperventilatie veroorzaakt door de opgehoopte stress en de ervaring van mijn overleden vriend...Mijn lichaam gaf een duidelijk signaal en het toont hoe krachtig ons brein is om dergelijke kortsluiting tewerkstellingen.Wat is er gebeurd? Hoe is het zover kunnen komen? Was ik juist niet op de goede weg in mijn (werk) leven?Collega's, vrienden en familie waren verrast.Mike, degene die juist andere steunt, helpt en coacht, die dit overkomt?Werk ik om te leven, of leef ik om te werken?OK , ik geef het toe . Ik ben een van die mensen die Marget Young hierboven beschrijft. Ik heb tot enige tijd geleden geprobeerd om mijn leven achterstevoren te leven: ik probeerde steeds meer geld te verdienen omdat ik dacht dat ik hiermee meer dingen kon gaan doen en dat het mij gelukkiger zou maken en erkenning zou opleveren...Van dit pad ben ik me sinds een paar jaar steeds verder gaan distantiëren.Toch is het zo gemakkelijk te vervallen in een oud patroon.Hoe komt dit?Een combinatie aan factoren op werk en privé vlak. In het kort komt het erop neer dat je Ego de bovenhand neemt en jouw persoon identificeert met een rol. In mijn geval het werk (druk omwille van reorganisatie, promotie, ontslagen, projecten...). Ik "moet" hard werken...ik "moet" perfect zijn...ik "moet" succesvol zijn ... Je moet natuurlijk niets, maar de kleine stemmetjes in je hoofd nemen op zo'n moment even de bovenhand en gijzelen je gedachten.Mijn valkuil is mijn neiging om mezelf met mijn werk te identificeren. Dit heeft vooral te maken met mijn diepe overtuiging dat werk en privé in elkaar vloeit, in onze huidige maatschappij nog meer dan ooit.Welke loopbaan je kiest (of niet kiest), hoe je je werk indeelt, welke keuzes je maakt professioneel of privé ze zijn met elkaar verweven. Daarnaast heb ik een gezonde interesse in het leven van mensen, hun passies, hun uitdagingen, hun relaties en beslommeringen. Ik vind het zo boeiend, dat ik een paar jaar geleden een carrière switch maakte van business naar hrm waar ik professioneel medewerkers en leidinggevenden coach.De rode draad van deze coachingsgesprekken is dat we meer zijn, zoveel meer dan enkel onze functiebenamingen, carrière of beroep. Het is zo gemakkelijk om onszelf zo te definiëren - we onze identiteit en geluk ontlenen aan ons werk, of dagelijkse rollen als vader, vriend, partner, manager...Ik heb al eerder geschreven over hoe belangrijk het is om zinvol en leuk werk te hebben en de balans in ons privé leven om geluk te ervaren. Genieten van ons leven, ons werk, vrienden, collega's, omgeving, zal ons niet alleen gelukkiger, maar ook productiever maken, thuis en op het werk.Maar wanneer je al te grote hoop voor geluk pint op een baan of omgeving is het gevaarlijk . Hier zijn 3 redenen waarom:Ten eerste , banen komen en gaan .Contracten worden beëindigd. Collega's en teams worden verplaatst of geven er zelf de brui aan. We ontgroeien bepaalde rollen . De crisis gooit roet in het eten. We hebben het gevoel dat het tijd is om verder te gaan . Onze positie wordt geëlimineerd (of beter , genationaliseerd ). Of misschien , om persoonlijke redenen, zoals de zorg voor jonge kinderen of het volgen van onze partner naar een positie, waar we zelf niet kunnen werken (expats).Wanneer het einde of overgang komt, raakt het ons, vooral wanneer ons gevoel van welzijn , geluk en identiteit allemaal in ons werk zijn verpakt .Ten tweede,het opstapelen van al onze verwachtingen op een relatie (werk of privé) of enkele aspecten van ons leven (hobby, sport, vereniging, familie, gezin) is onverstandig.Vroeg of laat zullen we teleurgesteld worden, of gaat deze relatie ten onder door het enorme gewicht van die verwachtingen. Ik heb er al eerder over geschreven: een behoeftige vriendin of vriend die vooral naar de partner kijkt om aan al hun behoeften te voldoen. Het is een recept voor een ramp en redenen van vele echtscheidingen en ruzies.Mijn coaching cliënt Victoria ( niet haar echte naam ) kan dat bevestigen .Een zelfbewuste workaholic die echt geniet van haar werk. Jaren bracht ze lange uren en duizenden zakelijke airmiles op haar werk. Ze werd gepromoveerd tot het management , en werd gezien door bestuur, collega's, vrienden en familie als een ster. Daarna verschoof haar organisatie , haar baan veranderde, en ze kreeg een nieuwe baas , met wie ze botste.Plotseling werd haar werk een bron van ellende in plaats van geluk en tevredenheid. Door haar focus en inzet voor het werk had ze andere interesses, hobby's , en relaties verdrongen. Het gevolg laat zich raden wanneer het werk haar ongelukkig maakte werd haar leven ongelukkig . Er was geen toevlucht om naar te trekken omdat haar werk haar leven was, had ze bewust gekozen een kinderloos bestaan en een lat-relatie met haar partner. Haar vrienden sprak ze sporadisch en als enigste dochter had ze weinig contact met haar bejaarde ouders, die leefden in Spanje.Hoewel ze de vijftig nog niet voorbij was, leek haar leven voorbij. Ze heeft zich herpakt en gekozen voor een ander bedrijf maar ook voor haar andere passie, paardrijden. Ze maakte afspraken met haar partner en zorgde ervoor dat ze haar ouders, familie en vrienden regelmatig zag. Voor hen werd ze een echte ster en dat voelt Victoria sinds kort ook echt. Of hoe zij het zelf verwoordt:

"deze grote tegenslag in mijn leven heeft mij juist een kans gegeven om het echte geluk na te streven in mijn leven. Hoe diep ik ook in de put zat. Deze kans om te groeien als persoon en als mens neem ik ten volle aan. Ik besef dat achter alle grote successen in het leven, grote tegenslagen schuilen. Ik neem deze uitdaging met beide handen aan!"

Tenslotte, als derde reden,diverse omgevingen, interesses en passies in je leven zullen je effectiever en vrijer maken in je werk en privé. Iets weten over een onderwerp buiten de gebaande paden van je expertiseveld kunnen je helpen om een ander perspectief van je werk of leven te hebben. Een andere cultuur, voorkeur van een andere persoon kan jouw eigen bewustzijn verhogen en ervoor zorgen dat je duidelijkheid krijgt wat jij zelf nu uiteindelijk wilt. Tenslotte zullen de mentale en fysieke onderbrekingen die je hebt toelaten om je energie op te laden en frisser te zijn in de verschillende rollen die je hebt in jouw leven.Dus. Geniet van je leven, geniet van je werk, geniet van je relatie, geniet van je gezin, geniet van je vrienden, geniet van wat je hebt en koester wat je gehad en gekend hebt. Focus op je sterke punten op de leuke aspecten van je leven, van je baan.Knijp zoveel geluk , tevredenheid en voldoening als je kunt en maak er elke dag wat van.Blijf je ware zelf en kijken naar de bron van vreugde en betekenis in jouzelf. Dit is het pad waar ik naar streef met vallen en opstaan en toen ik na mijn "flauwte" opstond, zag ik het kussen waar mijn collega's mij "toevallig" op hadden gelegd: